WWW is bedacht in Europa

Het World Wide Web (WWW) is een Europese uitvinding, bedacht door Tim Berners Lee bij CERN (Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire) een organisatie die in 1954 is opgericht door twaalf Europese landen. Het WWW is de meest publieke manifestatie van het Internet omdat de sociale mediaplatforms (Facebook, Twitter, Linked In, Youtube, Instagram, e.d.) particuliere bedrijven zijn waar je een account kunt aanmaken maar die als ‘uitgever’ direct kunnen ingrijpen in wat jij publiceert en dat onder dwang van overheden uit voorzorg ook steeds meer doen.

Op het World Wide Web geldt dat niet. De ICANN is een Amerikaanse ‘multi stake holder corporation’ een soort stichting waarvoor we Jon Postel (1943-1998, een academische hippie die zijn idealistische principes is trouw gebleven) eeuwig dankbaar moeten zijn.

Het WWW kent overigens ook grenzen aan de vrijheid van meningsuiting, net zoals die in de hele openbaarheid gelden, maar IEDEREEN mag er op en er is in elk geval geen particuliere beheerder die optreedt als censor-uit-voorzorg, wat op Youtube, Facebook, e.d. wel het geval is. Zoals: Wanneer is bloot pornografie en wanneer overtreedt pornografie de wet. Daarvoor mist een algoritme of een moderator de intelligentie en de kennis en dus gaat al het bloot op zo’n platform uit voorzorg ‘op zwart’. Wat leidt tot censuur op kunst waarop bloot is te zien (en dat is nog al wat!) ‘Online’ als

Maar gelukkig is het World Wide Web nog steeds een vrijplaats voor politieke meningsuiting waar veel valt te beleven. Ik denk dat het van onschatbare waarde is voor de pluriformiteit – de veelheid van uiteenlopende opvattingen – in het maatschappelijk debat. Er valt meer te lezen en te kijken en luisteren, dan ooit tevoren. Zoals op Doorbaak.be.

Doorbraak.be is een aardige Belgische nieuws&opinie-site die een doet denken aan Geen Stijl, Cafe Weltschmerz en Blackbox: tegen de heersende mening in roeiend. Autoriteiten tartend die menen de waarheid in de vorm van feiten (hun feiten) in pacht te hebben.

Doorbaak windt zich op over de linksheid van de mainstream media. Maar dat begint zo langzamerhand een beetje verongelijkt aan te doen. Immers: hoe ‘mainstream’ zijn de mainstream media überhaupt nog? Net zoals het ‘politieke midden’ steeds meer wordt opgevreten door nieuwkomers op de flanken ter rechter en ter linkerzijde. Misschien kun je beter zeggen door de ‘marge’, omdat het populisme zowel rechtse als linkse agendapunten tegelijkertijd voert.

Het hele idee dat er mainstream media en mainstream politieke partijen zijn die het publieke debat kunnen sturen, berust op het idee dat zij exclusieve mediatoegang hebben maar dat is al lang niet meer zo. Internet en sociale media hebben ‘de media’ volkomen gefragmentariseerd en de ‘publieke opinie’ extreem volatiel gemaakt. Iedereen kan een kring van gelijkgestemden om zich heen verzamelen door online actief te worden. En viraal kan het hard gaan.

Ik ben nog steeds een trouw gebruiker van oude media die ik vertrouw zoals NRC dat ik lees en het NOS-Journaal en Nieuwsuur dat ik vrijwel dagelijks bekijk. Ik zal die ook zeker niet afschrijven. Ik waardeer mensen die eerst tot tien tellen voordat ze wat roepen. Die zelfkritisch zijn door hoor en wederhoor.

Maar ik vind het wel een enorme aanwinst dat er allerlei online-initiatieven zijn die deze vaak luie, zelfvoldane media kritisch en hinderlijk volgen. Als je gewoon veel surft over het web en lekker overal even aan snuffelt en in grasduint, dan heb je als mediajunk zoals ik ben, de tijd van je leven. Of het nu om klimaat, de economie, de pandemie, Afghanistan of whatever gaat. Elk glas blijkt telkens niet alleen halfleeg maar elders ook weer halfvol. Ik lees de nieuwsbrief van Groenlinks met evenveel belangstelling als die van Forum voor Democratie. Elke ochtend staat mijn inbox vol met nieuwsbrieven uit binnen- en buitenland en kan ik mijn hart weer ophalen.

Favorieten? BBC, Euro News, Deutsche Welle, Arte, TV5 Monde,The Financial Times, The Economist maar ook: De Bicker, Clintel, Syp Wynia’s Week, The Poverty Project, The Project Syndicate, The Conversation, Media Part, De Correspondent, Doorbraak.be, Smithsonian Magazine, IEEE Spectrum, De Groene Amsterdammer, AAAS en Science, Roger Pielke Jr., Unherd, 7DTV, Issues in Science and Technology, Hyperallergic, Mediapart,
The Associated Press, Reuters, Eurozine, Bulletin of Atomic Scientists, Perlentaucher, The Spectator, 360 Magazine, Politico, The New York Review of Books, London Review of Books, Pew Research, Nature, Open Democracy, Universiteit van Nederland, pfff……just to name a few. Het eerste dat je doet als je een deskundige of autoriteit een stellige waarheid hoort verkondigen (wat echte deskundigen hoogst zelden doen, stellig-zijn) is: even online rondkijken.

Dus ik zie dat probleem van die mainstream, biased media niet zo.

Beeld: