Tenslotte was ook ‘Europa’ een vrouw, dus willen we internationale vrouwendag vandaag niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Vrouwen zijn de grootste achtergestelde ‘minderheid’; de helft van de wereldbevolking. Maar hun opmars is gelukkig onstuitbaar zeg ik als oudere (blanke!) man die wel de gelukkige echtgenoot is van een vrouw (hoewel ik ook het homohuwelijk toejuich) en de trotse vader van een dochter en sinds kort opa van een kleindochter. De eenentwintigste eeuw is de eeuw van de voltooiing van de vrouwenemancipatie – hoop ik – en in het kielzog daarvan andere minderheden. Maar er is nog een lange weg te gaan.
(Élisabeth Louise Vigée Le Brun (Frankrijk, 1755-1842)
Élisabeth Louise Vigée Le Brun, die volledig autodidact was, werd kunstenares ondanks grote obstakels (zoals voor elke vrouw aan het eind van de 18e eeuw in Parijs) en was actief tijdens enkele van de meest turbulente tijden in de Europese geschiedenis. Door tussenkomst van Marie Antoinette werd zij op 28-jarige leeftijd als een van de slechts vier vrouwelijke leden toegelaten tot de Franse Academie. Vigée Le Brun werd vooral geprezen voor haar sympathieke portretten van aristocratische vrouwen, die als natuurlijker werden beschouwd dan het werk van haar tijdgenoten. Gedwongen om Parijs te ontvluchten tijdens de Revolutie, reisde de kunstenares door heel Europa. Ze verwierf indrukwekkende opdrachten in Florence, Napels, Wenen, Sint-Petersburg en Berlijn, alvorens terug te keren naar Frankrijk na de beëindiging van het conflict.
Afgebeeld: Élisabeth Louise Vigée Le Brun, Zelfportret met strohoed (1782).
Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)