Voor het 17e achtereenvolgende jaar nam de wereldwijde vrijheid af. De aanvalsoorlog van Moskou leidde tot verwoestende mensenrechtenschendingen in Oekraïne. Nieuwe staatsgrepen en andere pogingen om een representatieve regering te ondermijnen destabiliseerden Burkina Faso, Tunesië, Peru en Brazilië. De staatsgrepen van voorgaande jaren en de voortdurende repressie bleven de fundamentele vrijheden in Guinee aantasten en beperkten die in onder meer Turkije, Myanmar en Thailand. In twee landen daalde de algemene vrijheidsstatus: Peru ging van vrij naar gedeeltelijk vrij en Burkina Faso van gedeeltelijk vrij naar niet vrij.
De strijd voor democratie nadert wellicht een keerpunt. De kloof tussen het aantal landen met een algemene verbetering van de politieke rechten en burgerlijke vrijheden en het aantal landen met een algemene achteruitgang was in 2022 de kleinst mogelijke in 17 jaar wereldwijde verslechtering. Vierendertig landen boekten verbeteringen, en het aantal landen met dalingen was met 35 het kleinste sinds het begin van het negatieve patroon. De vooruitgang was te danken aan meer concurrerende verkiezingen en een vermindering van de pandemiegerelateerde beperkingen die de vrijheid van vergadering en de bewegingsvrijheid onevenredig hadden aangetast. Twee landen, Colombia en Lesotho, hebben hun algemene vrijheidsstatus verhoogd van gedeeltelijk vrij naar vrij.
Autocraten blijven weliswaar uiterst gevaarlijk, maar zijn niet onverslaanbaar. De gebeurtenissen van dit jaar hebben aangetoond dat autocraten verre van onfeilbaar zijn en dat hun fouten openingen bieden voor democratische krachten. De gevolgen van corruptie en een focus op politieke controle ten koste van competentie legden de grenzen bloot van de autoritaire modellen die Beijing, Moskou, Caracas of Teheran bieden. Ondertussen gaven democratische allianties blijk van solidariteit en kracht.
Inbreuk op de vrijheid van meningsuiting is lange tijd een belangrijke oorzaak geweest van het wereldwijde democratische verval. In de afgelopen 17 jaar is het aantal landen en gebieden met een score van 0 op 4 voor de indicator mediavrijheid in het rapport opgelopen van 14 tot 33, omdat journalisten voortdurend worden aangevallen door autocraten en hun aanhangers en zelfs in sommige democratieën onvoldoende bescherming krijgen tegen intimidatie en geweld. Het afgelopen jaar bracht meer van hetzelfde: in 2022 kwam de mediavrijheid in ten minste 157 landen en gebieden onder druk te staan. De scores voor een verwante indicator met betrekking tot de vrijheid van persoonlijke meningsuiting zijn in de loop der jaren ook gedaald door meer inbreuken op de privacy, pesterijen en intimidatie, en prikkels om zichzelf zowel online als offline te censureren.
De strijd voor vrijheid duurt tientallen jaren. Toen Freedom House in 1973 de eerste editie van zijn wereldwijde onderzoek publiceerde, werden 44 van de 148 landen als vrij beoordeeld. Vandaag zijn 84 van de 195 landen Vrij. In de afgelopen 50 jaar zijn geconsolideerde democratieën niet alleen voortgekomen uit een zeer repressieve omgeving, maar hebben zij ook bewezen opmerkelijk veerkrachtig te zijn ten aanzien van nieuwe uitdagingen. Hoewel de democratisering is vertraagd en op tegenslagen is gestuit, blijven gewone mensen overal ter wereld, ook in Iran, China en Cuba, hun rechten verdedigen tegen autoritaire aanvallen.
Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)
https://freedomhouse.org/report/freedom-world/2023/marking-50-years
Hallo Erwin, klopt dat er steeds minder vrijheden zijn. Heb al iemand uit mijn kennissen kring de uitdrukking D66 = Dictatuur 66 zien gebruiken. Dat is een zeer ongebruikelijke opmerking van hem. Die inperking van vrijheden zijn inmiddels talloos, klimaat en het fanatisme & Tempo waarmee dat gaat is verbijsterend, zeker als je weet dat CO2 een gevolg van de opwarming is en geen oorzaak. Maar er zijn nog talloze andere terreinen, de stikstof fuik (lees het boek, ook dat is verbijsterend), toeslagen affaire, gas winning in Groningen (nu pas 23 miljard) beter was geweest gewoon alles eruit te halen, er komt dan zoveel geld beschikbaar dat herbouw van die 200,000 huizen daar fluitend van betaald kan worden en je houdt nog heel veel meer over waar je goede dingen mee zou kunnen doen. Motto: als je al 50 jaar gas hebt gewonnen, dan houden die aardbevingen echt niet op nadat de kraan dicht is. Nog iets waar ik enorm van baalhttps://www.businessinsider.nl/bedrijven-co2-registratie-zakelijke-kilometers-personeel-klimaat/ wat een stel control freaks
Hoi Rudi, Wat jij schetst is de opmars van de technocratie/meritocratie: Alle beleid is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek, wetenschappelijk onderzoek is de validiteit-eis. Als je als je het politieke terrein verwetenschappelijkt, dan krijg je een debat dat eindigt in een wetenschappelijke consensus die niet meer ter discussie kan worden gesteld omdat zij immers ‘wetenschappelijk bewezen’ is. Dat is de dood in de pot voor democratie die immers drijft op pluriformiteit, meerdere uiteenlopende opvattingen. Dat ook in de wetenschap zo’n consensus maar tijdelijk is, omdat wetenschap immers voortschrijdt, dat vergeet de mainstream ‘wetenschappelijke politiek’ omdat het haar natuurlijk in wezen te doen is om de macht – en niet om die macht te delen. Lees Paul Frissen en lees Karl Popper (De open samenleving en haar vijanden – een kritiek op Marx en Plato.) Politiek bestaat naast actuele belangen altijd ook uit mythes en daarop gebaseerde verlangens die uiteenlopen en die dus leiden tot strijd.
Wat je nu ziet is dat de verlangens van de ecologie, het klimaatactivisme naar een duurzame samenleving botst op de actuele belangen van de burgers (BBB, Gele hesjes, e.d.). Wat er is gebeurd is dat de bestuurlijke achterban van de politieke middenpartijen (CDA, VVD) – het tweede en derde garnituur van lokale en provinciale bestuurders daarvan, massaal is overgelopen naar de BBB. Aan de andere, linkerzijde, van het politieke spectrum is het politieke midden aan het leeglekken naar Volt Europa, progressief Europees kosmopolitisch, waar op provinciaal en gemeentelijk niveau allemaal D66, PvdA en Groenlinks spijtoptanten komen bovendrijven.
Dus de democratische mechanismen doen nog steeds hun werk; ik ben daarover niet zo pessimistisch.