Poetins politiek werkt averechts

In het geopolitieke steekspel tussen het Westen en Rusland isoleert Wladimir Poetin zich steeds verder. De Russische inmenging sinds 2014 in de Donbas en de annexatie van De Krim – onderdelen van Oekraïene die etnisch Russisch zijn – hebben het Oekraïense nationalisme aangewakkerd. Oekraïene is Europeser geworden na 1991. Bijna alle satellietstaten van de voormalige Sovjetunie willen bij Europa en haar instituties (de EU en de NAVO) horen. Voor Poetin is dat een ondermijning van de Russische invloedsfeer. Hij ziet niet dat het Europese samenwerkingsmodel van wederkerigheid voor veel jonge Oosteuropese naties eenvoudig aantrekkelijker (want minder bedreigend) is dan de Russische machtspolitiek om afvallige vazalstaten terug in het Moederland te brengen, goedschiks, dan wel kwaadschiks.

Poetin wint tot nu toe de slagen in deze nieuwe Koude Oorlog maar hij kan de oorlog zelf niet winnen. Lees een goede analyse van Ivo van Wijdeven die in 2019 verscheen in de Internationale Spectator

https://spectator.clingendael.org/nl/publicatie/waarom-het-moederland-klein-rusland-niet-kan-loslaten

en een actuele update van de huidige situatie van Olivia Durand die gisteren verscheen op The Conversation, ‘Hoe Russisch is Oekraïene’.

Uit The Conversation:

”Een in 1762 gepubliceerd politiek pamflet beschreef een gesprek tussen “Groot Rusland” en “Klein Rusland”. In de uitwisseling weigerde Klein-Rusland zich te laten reduceren tot een deel van Groot-Rusland en bracht het zijn eigen unieke geschiedenis en identiteit naar voren. In die tijd werd de naam “Oekraïne” nog niet gebruikt om een staat aan te duiden. Maar het zelfstandig naamwoord oekraina – een woord dat in verschillende Slavische talen “grensgebied” betekent – werd al gebruikt om het toekomstige grondgebied aan te duiden: het uitgestrekte steppegebied rond de rivier Dnipro (Dnjepr) en grenzend aan de Zwarte Zee.

De term Klein-Rusland werd geleidelijk verlaten in het tijdperk van het nationalisme, toen 19de-eeuwse Oekraïenssprekende academici en denkers besloten de oude denigrerende term te ondermijnen om het moderne idee van Oekraïne als natie te ontwikkelen. Maar twee eeuwen later, onder het leiderschap van Vladimir Poetin, maakt Rusland gebruik van deze historische vertogen om zijn eigen invallen in onafhankelijk Oekraïne te rechtvaardigen. Hij maakte zijn gevoelens duidelijk in een artikel uit juli 2021, gepubliceerd op zijn presidentiële webpagina, toen hij schreef over Russen en Oekraïners als “één volk – één geheel”.

De hoofdstad van Oekraïne, Kyiv (of Kiev), is herhaaldelijk omschreven als de “moeder der Russische steden”. Kiev was het centrum van het Kievitisch Rus’ (882-1240), een orthodoxe middeleeuwse staat waartoe de Russische leiders – van de tsaren tot Poetin – de oorsprong van hun land herleiden (een afkomst die ook door Wit-Rusland en Oekraïne wordt beweerd). Deze bewering wordt vaak gebruikt om de aanspraken van Rusland op Oekraïens grondgebied te ondersteunen.

Maar dit is een misvatting. Terwijl de voorloper van het Russische rijk, Moskou, verrees in de nasleep van de Mongoolse invasie (1237-40) die het einde van de Rus betekende, namen de heersers van Moskou pas 500 jaar later de controle over Kiev over. De bewering van de Kyivaanse oorsprong was een handige methode om de Mongoolse en Tataarse elementen die aan de vroege ontwikkeling van Moskou ten grondslag lagen, te ontkennen en Rusland in plaats daarvan een orthodox verleden te geven, met tsaren die blijkbaar door God waren aangesteld.

De territoriale macht van Rusland over de overblijfselen van de Rus’ werd beperkt door het Pools-Litouwse Gemenebest (1569-1795), een bi-federatie van de twee grootmachten van Centraal-Europa. Het grootste deel van de regio die bekend staat als Oekraïne bleef buiten het Russische gezag tot de definitieve verdeling van Polen in 1795.

Wiens invloed?
Oekraïne is een van de grootste staten van Europa en zijn geografie werd beïnvloed door veel meer gebieden dan alleen Rusland. Aangezien Oekraïne oorspronkelijk “grensgebied” betekende, was het grondgebied het doelwit van verschillende koninkrijken – niet alleen Rusland, maar ook het Khanaat van de Krim, het Koninkrijk Polen, en de Habsburgse en Ottomaanse rijken.”

Coverbeeld: https://tinyurl.com/3wvdcrc4

Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

download hier het hele stuk dan kun je het verder in het Engels lezen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back to Top