NBBS. Die bestaat nog! Mijn eerste buitenlands treinreis boekte ik bij de NBBS. Dat was in 1975. Ik ging met twee vrienden kamperen in Frankrijk. Bijna iedereen ging naar Frankrijk. Ik wilde per se zonder ouders. Zeventien, kom op zeg! De ouwelui plooiden het zo, dat wij gedrieën geheel zelfstandig achter hen aan reisden per NBBS-ticket. Mijn vader haalde ons in Uzerche bij het station op en bracht ons naar de kleine camping aldaar. Van daar liepen we de volgende dag met onze rugzakken en tent naar Chambowp. Daar hebben we drie weken op een camping gestaan. Mijn ouders logeerden met mijn jongste broertje enkele kilometers verderop in een gat dat Puy Grand heet. En hielden een oogje in het zeil.
Wat deden we? Zonnen, zuipen en uitslapen. Een dag voor ons vertrek was al ons geld er doorheen en konden we de nog openstaande rekening in de plaatselijke kroeg niet voldoen. Ik ‘leende’ geld van mijn vader en we voldeden alsnog schaamtevol de rekening in de dorpskroeg. Dat was 1975.
In 1976 gingen we weer met de NBBS: nu vier jongens en een meisje. (We woonden allemaal bij elkaar in de straat of zaten met elkaar op school.) De aanwezigheid van een meisje – waar twee van ons onder wie niet ik een oogje op hadden – compliceerde de onderlinge verhoudingen enigszins. Maar, vol goede moed begonnen we aan een trekvakantie. De ene dag hier, de andere dan elders.
Trekken was een groot woord. Als we per dag meer dan tien kilometer aflegden was het veel. Gelukkig bevond zich in elk gat dat we passeerden wel een ‘camping municipale’ en iets dat leek op een kroeg annex eetgelegenheid. De wijn was overal spotgoedkoop. Tegen onze verwachting bleek er ook overal bier te koop van een meer dan schappelijke prijs. Meestal waren we de enige toeristen. Ik herinner mij Frankrijk vooral als het land met in elk dorpscafé een tafelvoetbalspel en een flipperkast, waar wij los op konden gaan.
In 1977 gingen we wederom met de NBBS. Met zijn achten. Vier jongens, vier meisjes. Twee stelletjes. Relationeel werd dat knap ingewikkeld. Tijdens de vakantie ging mijn verkering uit. Ik zat in een vriendengroep waarbinnen leden van verschillende seksen elkaar bij toerbeurt relationeel schampten zonder dat de groepscohesie daar nou echt onder leed. Het was allemaal niet bijzonder promiscue. Het was eerder een beetje quasi volwassen tobberig gedoe doorspekt met evenzo quasidiepzinnig geouwehoer – waar adolescenten in uitmunten. Het was overigens in Avignon waar we naar toe wilden vanwege het wereldberoemde festival dat daar ’s zomers plaatsheeft. Ik heb daar weinig van meegekregen. Meestal strandden we naast het zwembad op de camping waar alle betaalbare geneugten voor handen waren. Het was kortom best wel een leuke vakantie.
Dat-ie nog bestaat, de NBBS, het Nederlands Bureau voor Buitenlandse Studentenbetrekkingen!
NBBS reizen Fragment VPRO-radio, OVT, 7 oktober 2001: https://tinyurl.com/y23hoymb
Aandacht voor de geschiedenis van de NBBS, het studentenreisbureau dat ruim zeventig jaar reizen heeft georganiseerd. Paul van der Gaag praat met Peter Paul Masee, samensteller van een boekje over de NBBS en ooit werkzaam als tekstschrijver voor dit reisbureau voor avontuurlijke jongeren. Paul van der Gaag praat met Peter Paul Masee, samensteller van een boekje over de NBBS en ooit werkzaam als tekstschrijver voor dit reisbureau voor avontuurlijke jongeren.