‘Hij verdrong de gedachte aan het minstens zo plompe en brutale renaissancepaleis* dat hij zelf tegen het Alhambra in Granada had laten optrekken, het monster waarvoor de Moorse poort had moeten wijken, en dat met prometheische steenblokken* en aangrenzende kerktoren als meerderheidsgetuigenis van de christelijke beschaving had moeten dienen… Een natrap tegen een gevallene, waarvan hij natuurlijk later spijt gekregen had, toen het te laat was…’ Theun de Vries had gelijk in ‘De dood kwam met muziek’*
dat hij in 1979 schreef. Een plomp bouwwerk, naast alle Moorse elegantie. Van het boek werd een prachtig hoorspel van gemaakt door Sylvia Liefrink met Cor van Rijn als Karel V. Zijn stem klonk in mijn hoofd toen ik in de zomer van 2019 het Alhambra bezocht. “Het Alhambra van Granada is het schoonste bouwwerk aller tijden.” De keizer verzuchtte het bij zijn ontboezeming dat hij de Moren nooit had gehaat en nu de Inquisitie, het Sante Officio haatte omdat die een gevluchte Islamiet had opgepakt die dagenlang betoverend gitaarspel had laten horen bij het paleis van Karel. Is er ooit een Europeser vorst geweest dan Carlos, Karel, Charles? Ik denk het niet. Plus Ultre, steeds verder, was zijn wapenspreuk, het staat nog steeds te lezen op het plafond van zijn paleis in het Alhambra*. Hij regeerde over de Nederlanden, Spanje, Duitsland en grote delen van Italie. Hij voelde zich thuis in Gent, waar zijn wieg stond, maar ook in Augsburg, waar hij bier dronk met zijn soldaten. En in Spanje waar hij slechts koning was, geen keizer. Versleten door het vele reizen op een paardenrug, deed hij in 1555 afstand van zijn troon, leunend op Willem van Oranje. In de zaal in Brussel waar hij abdiceerde kwamen alle landen in Europa die hij had geregeerd bij elkaar.
