(Memoires van een Europees reclameman)
Door Fons Bruijs.
Moskou, 2001. Ik had me voorgenomen Moskou niet te verlaten zonder een van de zeven zusters van Stalin te hebben getekend. Zo’n kans deed zich voor na het verlaten van een Frans restaurant waar we copieus hadden gegeten met onze opdrachtgever voor wie we een campagne hadden gepresenteerd aan zo’n 30 landenmanagers en een Russische havenbaron, partner van onze opdrachtgever!
Deze baron kwam in 1954 als vijftienjarige van de ambachtschool om uiteindelijk in de oliehavens aan de slag te gaan.
Vijftig jaar later verwierf hij de haven in eigendom. Hij heeft mij breedvoerig uitgelegd hoe dat precies was gegaan maar ik kan het nog steeds niet navertellen!
Bij de bus werden we opgewacht door een reus van een kerel met in zijn schouderholster een Smith & Wesson revolver. Eenmaal in de bus zag ik een mooi uitgelichte zuster van Stalin boven de aardedonkere straat uit torenen. Met moeite wurmde ik mij langs de revolverreus met een smoes naar buiten. Ik kreeg vijf minuten om een wc te vinden brulde hij op een toon alsof ik gearresteerd zou worden als ik niet op tijd terug zou zijn.
Met een schetsboek dook ik snel een portiek in waar ik binnen de gestelde tijd een impressie kon maken. Ik had m’n zin. De dag daarop vloog ik te tevreden terug naar Amsterdam.
De Zeven Zusters (Russisch: Сталинские высотки, Stalinskije Vysotki Russisch voor Stalin’s hoogbouw) zijn zeven wolkenkrabbers in Moskou die als machtssymbolen gebouwd werden in opdracht van Jozef Stalin na de Tweede Wereldoorlog: Het ging om appartementsblokken, regeringsgebouwen, een universiteit en een ministerie. Wolkenkrabbers in de Verenigde Staten waren een belangrijke bron van inspiratie. In de volksmond worden ze vanwege hun vorm ook wel de ‘zeven suikertaarten’ genoemd. In de planning uit 1930 was voorzien in negen torens, waarvan er uiteindelijk zeven zijn gerealiseerd.