Door Fons Bruijs
(Memoires van een oud-reclameman. Fons Bruijs heeft zijn hele werkzame leven gesleten in de reclamewereld als campagnebedenker en copywriter. Hij kwam overal in Europa. Hij had zijn schetsboek en tekenspullen altijd bij zich.)
Ergens in de zeventiger jaren werkte ik mee aan een internationale campagne voor een Italiaanse opdrachtgever: Montefibre. Dit bedrijf leverde halffabrikaten die in heel Europa in vele eindproducten werden verwerkt. Mijn vriend (Erwin vraagt, wie?) die destijds eigenaar was van een reclamebureau (Erwin vraagt naam) schreef het campagnethema voor deze belangrijke klant. Die luidde “Montefibre verenigt Europa” Ik was alleen verantwoordelijk voor de vormgeving. De presentatie van de campagne vond plaats in Milaan ten overstaan van de hoogste baas van de communicatie-afdeling van het bedrijf. Na een comfortabele vlucht en snelle taxirit arriveerden we bij het hoofdkantoor alwaar wij ons lieten begeleiden wij naar de vergaderruimte waar we de presentatie zouden geven. In de vaste veronderstelling dat ons werk in goede aarde zou vallen lieten wij ons de heerlijke Italiaanse koffie die we geserveerd kregen goed smaken. Voldaan zakten we onderuit in afwachting van de grote marketingbaas….
Deze kwam even later goedgehumeurd binnen, de armen gastvrij gespreid met een brede lach: ‘Welkom heren, laten we maar gelijk beginnen!’
Handenvrijvend op z’n ellebogen rustend zei hij: ‘Welnu, the floor is yours!’ Mijn vriend begon met het
voordragen van de rational: ‘Jullie leveren materiaal aan producenten in vrijwel alle landen in Europa. Jullie afnemers
verwerken dat in heel veel Europese producten. Welnu, we hebben dan ook de volgende positionering gecreeerd: “MONTEFIBRE VERENIGT EUROPA”
De vriendelijke glimlach veranderde in een verontwaardigde, geringschattende blik. ‘Heren, we hebben net, zo’n
dertig jaar geleden een oorlog achter de rug door een gek die op zijn manier Europa wilde
verenigen!!! Om maar te zwijgen van Napoleon! Dit is niet waar wij op zitten te wachten. Dit is veel te imperialistisch! Te zwaar, veel te zwaar!”
Hij stond op en liep langzaam achterwaarts richting deur waardoor hij kort tevoren zo monter was binnen gekomen.Het ontbrak er nog aan dat hij ons niet direct een prettig terugvlucht wenste. Wel stelde hij ons voor aan een van zijn medewerkers met wie wij een voortreffelijke lunch deelden. Dat was het hoofdstuk Montefibre.
Toen ik laatst in een file stond moest ik terugdenken aan die trip naar Milaan! De wereld verandert met de dag maar een sterke Europese gedachte gaat jaren mee, verdwijnt en komt weer terug En weer terug, etc.