(James Hawes op Unherd.com) “Dus zelfs nu Angela Merkel’s eigen CDU niet langer de grootste partij is heeft ze gewonnen.
Hoe dat zo? Omdat ze haar enige ware liefde heeft gered: het Westen. Het echte, Europese Westen, wel te verstaan, niet het “Westen” van de wilde, vrijbuiterige Ayn Rand-achtige fantasieën die de kop opstaken toen het communisme viel. Zij begreep wat het Westen werkelijk betekent.
Hoe kon ze ook anders, met haar levensverhaal? In tegenstelling tot bijna iedereen in Oost-Duitsland, was zij daar niet vanwege pech en prikkeldraad. Haar vader, een dominee, verhuisde uit eigen vrije wil van Hamburg naar het Oosten kort na haar geboorte in 1954, en werd daar een vooraanstaand figuur in de Lutherse Kerk. Dit is minder verrassend dan het klinkt, omdat de Lutheranen, met hun strikte afbakening van wereldlijke en geestelijke sferen (wat in de praktijk betekent dat zij nooit serieuze kritiek hebben op de staat), welkome hulpjes zijn geweest voor de heersers in Oost-Duitsland sinds de Teutoonse ridders Luther omarmden, braken met Rome en hun eigen nieuwe staat stichtten: Pruisen.
De Muur werd gebouwd toen ze zeven was. Ze moet opgegroeid zijn met de wetenschap dat ze een West-Duitse had kunnen zijn. Als een zeer getalenteerde jonge wetenschapper, werkend binnen de krankzinnige ideologische grenzen van het marxisme-leninisme, moet zij elke dag rechtstreeks de gevolgen hebben gevoeld van haar vaders misleid utopisme. Op haar 35ste beleefde zij de triomf van het Westen niet alleen als een eenvoudige, letterlijke vrijheid, maar ook als een geestelijke bevrijding, eindelijk, van de structurele leugenachtigheid waarin duizendjarige ideeën onvermijdelijk ontsporen.”
Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)
lees het hele essay op https://tinyurl.com/kxdh82er