Stuk in Politico over morrende Oost-Europeanen tegen de kandidatuur van Rutte als voorzitter van de NAVO. Hieronder mijn commentaar want het zit toch ietsje pietsje anders….
Laat ik een poging wagen Rutte te duiden. Een poging. Rutte is geen politicus in de betekenis van iemand die een bepaalde ingenestelde opvatting heeft over wereldproblemen en die de wereld dienovereenkomstig wil veranderen. Dat hij zich thuis voelt bij de VVD, de politieke partij die in Nederland bij uitstek de belangen van ondernemers verkondigt, heeft vooral te maken met het opportunisme dat de drijvende kracht is in die kringen.
Dat is is allemaal waar, dat Oost-Europa weer aan de zijlijn staat bij benoemingen, lees hieronder het stuk uit politico achter de link, maar ik vind die Roemeense tegenkandidaat – president Klaus Johannis -als je in zijn c.v. duikt niet bepaald een verpletterend tegenwicht. Ik ben niet van Rutte’s politieke partij. Je weet nooit of hij iets werkelijk meent als hij het zegt, behalve toen die ene keer toen hij over visionaire politici zei dat je voor een betere visie naar de oogarts moet.
Opportunisme heeft een negatieve connotatie bij het brede publiek maar het is volgens mij een goede noch slechte eigenschap maar wel onontbeerlijk in het ondernemen: kansen zien en die pakken. Ondernemersklimaat lijkt heel erg op de natuur: de survival of the fittest. Datgene dat zich het beste aanpast aan veranderende omstandigheden, overleeft, heeft succes. De mogelijkheden van idealistisch ondernemerschap zijn slechts beperkt en worden doorgaans uitgeoefend door mensen die eerder met succes hebben overleefd in de haaienvijver van het ondernemen.
Maar Mark Rutte is geen ondernemer die met een eigen idee een bedrijf begon of overnam. Wat we wel weten is dat hij als jong adolescent al zeker wist dat hij minister-president wilde worden. Hij is dus vooral bestuurder en minder een politicus gedreven door een eigen programma. Hij kan denk ik, vooral mensen goed laten samenwerken aan een vooraf gesteld doel. Niet per se ‘zijn doel’, maar ‘het doel’. Dat maakt hem voor grotere machten, zoals het Atlantisch Bondgenootschap (de NAVO) buitengewoon bruikbaar. Voor zijn staf kan hij als hij het nodig vindt, keihard zijn.
Hij is, denk ik, vrijwel onchantabel. Om te beginnen schijnt hij weinig te geven om materiele rijkdom of status. Hij woont in een bescheiden Hollands rijtjeshuis en rijdt in een oude tweedehandsauto en naar de vergadering van de ministerraad of naar de vergadering voor de kabinetsformatie in het Catshuis (de officiele ambtswoning van de minister president) komt hij bijvoorkeur op de fiets, het Nederlandse vervoermiddel bij uitstek, ‘casual’, gemakkelijk gekleed: sweater, spijkerbroek, sportschoenen.
Hij doet met de bijpassende jovialiteit: “Hallo!”, hand omhoog. Men heeft hem nooit op een relatie met een man of een vrouw kunnen betrappen. Het Tweede Kamerlid Thierry Baudet van Forum voor Democratie (een rechtspopulistische partij) dacht hem eens in een debat klem te zetten met de vraag ‘Wanneer heeft u voor het laatst gehuild?’ kennelijk in de hoop hem uit zijn tent te lokken of hem met stomheid te slaan. Rutte antwoordde: “Toen mijn moeder stierf.”
Hij is bijzonder gesteld op zijn familie en op zijn vrienden, intimi, met wie hij graag op wintersport gaat. Omdat hij geen onaantrekkelijke man is, roept zijn vrijwillig celibatair leven vragen op maar dat behoeft op zich geen verbazing in deze supergeseksualiseerde tijd waarin juist de nieuwe preutsheid seks alleen maar meer beladen maakt.
Hij zet seks niet in als machtsmiddel zoals de autocraten deden en doen: Silvio Berlusconi, Donald Trump en Wladimir Poetin, en trouwens ook Bill Clinton, om er een paar te noemen. Wegkomen met aanranding is een geliefde sport in machtskringen: kent u Dominique Strauss Kahn nog? Hij grijpt ondergeschikten niet in het kruis. Geen maitresses. Gerommel met stagiairs of stagiaires. Pedofiele neigingen? Bordeelbezoek? Financieel, fiscaal gerommel? Niets van bekend.
Hij wees Donald Trump tijdens tijdens een persmoment in The Oval Office publiekelijk terecht toen die weer eens een feitelijke onjuistheid debiteerde, wat je gemakkelijk kunt opvatten als een onbeleefdheid: het weerspreken van je gastheer. Maar Rutte kan zo ontwapenend zijn dat zulke schermutselingen bij hem geen diplomatieke faux pas zijn. Het laat geen sporen na.
Hij lijkt amoreel maar is dat ook weer niet helemaal. De Duitsers zouden zeggen: Ein Man ohne Eigenschaften.
Rutte is een zekere zin een raadsel, een enigmatische man, niet te peilen, althans: Wel te peilen maar slechts zo diep als hij het toestaat. Dit alles natuurlijk onder voorbehoud.
Politici: BRUSSEL – Twee decennia na hun toetreding tot de Europese Unie en de NAVO vrezen Oost-Europese landen dat ze opnieuw gepasseerd zullen worden wanneer de topfuncties van beide instellingen later dit jaar worden herschikt.
De waarschijnlijke benoeming van de Nederlandse premier Mark Rutte als het nieuwe hoofd van de NAVO deze zomer heeft waarschijnlijk de steun gekregen van Washington, Londen, Parijs en Berlijn. Maar onder veel van de nieuwere leden van de alliantie, met name degenen die grenzen aan Rusland, Wit-Rusland en Oekraïne, was het welkom veel minder warm.
“Welke morele geloofwaardigheid heeft deze man?” zei de voormalige president van Estland, Toomas Hendrik Ilves, wijzend op het feit dat Nederland zijn NAVO-verplichting om 2 procent van het BBP aan defensie te besteden niet is nagekomen tijdens Rutte’s 13 jaar als premier.
Vertaald met DeepL.com (gratis versie)
Lees ook: https://www.politico.eu/article/netherlands-general-election-2021-mark-rutte-polls/