Ik luister graag naar de podcast van Arend Jan Boekestein en Rob de Wijk op #BNR. Deze, nummer 727, krijgt van mij een onvoldoende en wel hierom:
Daar kon je natuurlijk op wachten: de vergelijking van de staatsvervolging, de dood ten gevolge hebbende, van enerzijds Aleksei #Navalny en anderzijds die van Julian #Assange. Want als je iemand tig keer levenslang geeft, zoals Assange boven het hoofd hangt als het VK hem aan de V.S. uitlevert, dan is dat de facto een doodstraf, een liquidatie in slow motion (zoals Navalny die onderging door Poetin). Een liquidatie in het ene geval door Rusland in het andere geval door de V.S. Vooral de selectieve moraal van de heer De Wijk valt op.
Hij rechtvaardigt de vervolging van Assange met het argument dat hij nu eenmaal ‘de wet heeft overtreden’. Maar dat heeft Navalny ook: Namelijk die van Poetin. De Wijk beweert telkens dat het in internationale betrekkingen niet om recht of, rechtvaardigheid of moraal gaat maar om machtsuitoefening. Gewoon: Wie is de sterkste. Wij vinden Poetins wet zo krom als een hoepel en totaal onrechtvaardig. Maar daar gaat het in de geopolitieke wereld van De Wijk niet om.
Ik acht Navalny als mens zeer hoog en Assange beduidend minder maar beide zijn eenlingen die het durfden en durven op te nemen tegen een machtige staat. Die beide staten proberen de hele wereld te onderwerpen aan hun rechtsmacht en voeren een beleid van ‘liegen en bedriegen’ zoals Navalny ons voorhield aangaande Rusland. Ook de V.S. hebben ons meermalen voorgelogen en bedrogen, ondermeer aangaande de inval in Irak. Ook de V.S. hebben de oorlogsconventies geschonden zoals Assange heeft onthuld. Ook de V.S detineert mensen eindeloos zonder behoorlijk proces.
Dat Assange zijn spoor niet even recht heeft bewandeld als Navalny, doet daar niets aan af. Professor De Wijk pepert ons graag in dat het in internationale betrekkingen niet gaat om moreel handelen maar om macht. Hij blijkt daar selectief in en dat maakt hem ongeloofwaardig. Overigens prefereer ik het Amerikaanse onrecht boven de Russische willekeur maar dat is een praktisch en niet een moreel argument: Met Amerikanen weet je tenminste nog ongeveer waar je aan toe bent, met Russen ben je volledig overgeleverd aan de luimen van Wladimir Poetin.
En verder raak ik er steeds meer van overtuigd dat het ook in geopolitiek om meer gaat dan alleen maar machtspolitiek maar ook om wat goed is en wat kwaad. Dat daarom ’the global south’ het rijke westen voorhoudt met twee morele maten te meten in bijvoorbeeld het conflict in het Midden-Oosten. Die dubbele moraal is de grote bedreiging van de integriteit, van de geloofwaardigheid, van het Europese Project. Hoezeer dat ook wortelt in de verschrikking van de Holocaust en de solidariteit met Israel, je kunt geen verschil maken tussen het lijden van onschuldige burgers in Gaza en Oekraine.
https://www.bnr.nl/podcast/boekestijn-en-de-wijk/10541015/dinsdag-727-wereldvrede