Een monster? Misdadiger? Despoot? Net als Hitler, Stalin, Nero, Djengiz Kahn waren, is Vladimir Poetin een heerser maar ook een mens en dus stervelijk. Hij is nog geen tachtiger zoals Donald Trump en Joe Biden, maar wel een zeventiger. Zijn er portretten waarin hij is oud gemaakt. Poetin als oude broze man? Er zijn wat pogingen gedaan die je op sites zoals Substack kunt vinden.
Ik kom er op omdat ik dit rapport tegenkwam op de website van The Atlantic Councel waar je het kunt downloaden. Russia Tomorrow. Five Scenarios for Russia’s Future door Casey Michel. (https://www.atlanticcouncil.org/content-series/russia-tomorrow/five-scenarios-for-russias-future/ )
Een ding aan hem zal denk ik tot aan het uur van zijn dood niet veranderen: Als hij je aankijkt, kijkt hij dwars door je heen met een niet te peilen blik. Stoicijns, is hier een understatement. Boven een artikel over hem in het tijdschrift Vanity Fair staat als koptitel: Dead Soul. Dat vat het volgens mij helemaal samen: Een zielloos mens. Niemans kent hem echt.
Van Napoleon weten we dankzij zijn brieven aan Josephine dat er emoties schuilden in zijn inborst hoewel Napoleon als politicus natuurlijk meedogenloos was. We kennen Napoleon voornamelijk bij zijn voornaam en niet als Bonaparte. Dat zegt iets over hem. We weten dat Dwight Eisenhower in zijn dagorder van 6 juni 1944 diep begaan is met het lot dat zijn troepen te wachten staat.
Dat soort menselijkheid valt bij de mens Poetin niet te bespeuren. Maar hij wordt oud. Minder vast ter been en minder helder van geest. Hij heeft Europa in vuur en vlam gezet met zijn geloof in nationale mythen. Hij heeft zijn geliefde Rusland nagenoeg volledig beroofd van een toekomst: Honderdduizenden heeft hij de dood in gestuurd zonder zijn doelstelling in Oekraine te bereiken. Door Poetin kent Rusland nu een gigantische diaspora in Europa en de Verenigde Staten van jonge vaak getalenteerde Russen die geen zin hebben in zijn oorlog.
Lees het interessante rapport van de Atlantic Councel, en je ziet een Rusland dagen dat jaren, decennia, van stagnatie tegemoet gaat tenzij onder Russen, na Poetin, een nieuw burgerlijk ethos ontwaakt dat het land een optimistische wending geeft.