Waarom Melanie hier op The Soul of Europe? Ze was tenslotte Amerikaanse. Omdat ze, net zoals we met The Soul of Europe proberen, durfte te dromen over een betere wereld en zij die droom haar hele leven heeft nagejaagd. En dat is belangrijk in deze cynische tijden..
Peter Vantyghem in De Standaard:
“In de jaren na Woodstock surfte ze voort op haar plotse status. Ze speelde op andere iconische festivals, zoals dat op het Isle of Wight in 1970. In dat jaar had ze een hit met ‘Lay down (candles in the rain)’, die gebaseerd zou zijn op haar ervaring met het doorregende publiek op Woodstock dat massaal kaarsen aanstak. ‘Look what they’ve done to my song, ma’ doet nu nog belletjes rinkelen, en haar rokerige versie van The Rolling Stones’ ‘Ruby Tuesday’ mag er nog altijd zijn. In 1972 richtte ze haar eigen label op om ‘Brand new key’ uit te brengen, een noveltyhitje over een jongen en een meisje op rolschaatsen, waar seksuele allusies in vermoed werden – het werd haar eerste nummer één in de VS.
Gepassioneerd
Daarna begon het echte leven. Ze kreeg drie kinderen, die haar vandaag uitzwaaien als “een van de sterkste en meest gepassioneerde vrouwen uit het tijdperk”. Ze nam albums op als Stoneground words (1972) en het behoorlijk goede Photograph (1976), dat niet opgepikt werd. Ze werd vaak uitgenodigd voor goede doelen, kon natuurlijk ook zelf blijven toeren, en won in 1989 een Emmy-award voor haar song ‘The first time I loved forever’, het thema van de tv-serie Beauty and the beast. In de 21ste eeuw werd ze soms gevierd, zoals op het festival Meltdown in Londen in 2007, toen de Royal Festival Hall vol liep voor haar concert. Maar de artistieke status van pakweg Joni Mitchell heeft ze nooit benaderd.”
Bron: http://tinyurl.com/vaxkctp5
Zie ook: https://nl.wikipedia.org/wiki/Melanie_Safka