Silvio Berlusconi komt bij de hemelpoort. Petrus staat klaar om hem te verwelkomen. Maar Berlusconi draalt en draalt, voert een gesprek met een gefingeerde zakenrelatie via zijn mobiele telefoon, rekt eindeloos tijd en zet Petrus zo voor schut.
De man die zijn loopbaan begon als entertainer op een cruiseschip vocht zich met zijn valse charmes en politieke gechicaneer een weg naar de maatschappelijke en politieke top van het land waar de operette is uitgevonden (het is het Italiaanse verkleinwoord van ‘opera’). Zijn hele leven waarin zijn entourage van sjoemelaars figureerde in de soap waarin hij de hoofdrol speelde, laat zich terugkijken als Felini’s epische film I Clowns uit 1970: surrealistisch.
Berlusconi had iets onwerkelijks. Onaards bijna. Vooral toen zijn onderdanige glimlach door cosmetische behandelingen en plastische chirurgie veranderde in een verstarde grimas onder een implantaattoupetje. Hij was de rol geworden die hij speelde. De Joker die de aarstvijand is van de rechtschapen stripheld Batman, Berlusconi deed mij sterk aan hem denken. Een gevaarlijke clown.
Om in dat licht zijn nagedachtenis te eren wijs ik graag op een goed stuk dat ter gelegenheid van zijn overlijden vandaag verscheen op Politico: https://tinyurl.com/mtm7xc76